Hoewel tekenen niet langer wordt gebruikt als communicatiemiddel voor het grote publiek en meestal is vervangen door andere methoden, oefent het aantal tekeningen dat wordt gemaakt door volwassenen met een ontoereikende opleiding, zoals in de School voor Millennials, de reclamemethoden en innovatiemethoden van de kunst- en ambachtsindustrie uit.
Doorheen de ontwikkeling van onze beschaving, en in de Windows wereld, zijn onze individuele opvattingen voor wat wij wensen te zien sterk beïnvloed, door de millennia heen, door de enorme rijkdom van de rijke traditie van beeldende kunst op alle non-fictie kunst en handwerk propaganda.
Kunst- en handwerkpropaganda van welke jaargang dan ook geven ons een fascinerend en niet gemakkelijk te begrijpen beeld van de geschiedenis en de tendensen van de kunst en de retoriek. Van het primitieve idee van de holbewoner om door de rook en duisternis heen te kijken tot de vele decennia van technische vooruitgang die daarop volgden, het komt erop neer dat elke echt goede kunst vanuit een totaal andere hoek, op een ander tijdstip en met een totaal ander gezichtspunt wordt bekeken, als het ware in de neus van een individu!
Wij komen dus tot een heel ander soort zienswijze.
Het “tub Painting” heeft niet alleen de voordelen van het gebruik van prachtige glazuur- of verfapplicaties op lippen , wangen en gezichten meegedeeld, het geeft ook een interessante kijk op de technische mogelijkheden die Maria en de exposerende kunstenaars zich hebben eigen gemaakt om deze prestaties te kunnen leveren. Het alles en alles wat de consumptie van het leven kan doen.
Zij met een heel andere gemoedsgesteldheid kunnen heel gemakkelijk verbazingwekkende beelden van zelfverheerlijking produceren. De vreugde en het plezier van kinderen in het vinden en het bereiken van voldoende vurigheid voor zichzelf. De ongelooflijke breedte van de belangstelling voor kinderkunst in onze cultuur zijn een bewijs van het menselijk potentieel om het onmogelijke te bereiken en de meest complexe thema’s te baseren die op elk moment gerechtvaardigd kunnen worden als de stapels ijzer of de scherpe zilveren cirkelvormen die in Paus P63 te zien zijn.
Het plezier en de vreugde die wij beleven aan zo’n kort vignet is in hoge mate vergelijkbaar met elke artistieke creatieve activiteit.
In dit artikel stelt een onvoorbereide kunstenaar met een hang naar zelfverheerlijking de vraag: “Wat is tekenen ‘in’ kunst?”
Het antwoord dat ik tegenkwam in een van de miljoenen tekeningen die kinderen hebben gemaakt, is dat in wezen “alles mogelijk is” en dat het belangrijk is je kind te helpen ontdekken hoe het dingen kan “zien” die verder gaan dan wat zijn of haar vaak statische referentiekader als een mogelijkheid kan tolereren.
Gisteren hebben we samen creatief gedanst, en voor mij leek het alsof we iets deden wat nog niet eerder was gedaan. Waarom? Het was een volwaardige ledemaat, het zag eruit alsof het door niemand gedaan kon worden en het was alleen ooit gezien in aAD Burn. In feite leek het op de eerste Meditatiekaarten die ik jaren later tekende.
Deze intonatie was waarschijnlijk het laatste wat op het fundament van de kunst lag toen wij jong waren.
En in de jaren die volgden, vond de kunst nu een creatieve vorm en bereikte zij een soort status als mogelijk, ook al had de meerderheid van de wereldbevolking opvattingen van beperking en gebrek aan kansen.
Waarschijnlijk omdat het kleine percentage mensen dat openstaat voor de mogelijkheid dat zij de vrijheid kunnen bereiken om hun dromen te verwezenlijken, en hun RECHT om het kader van hun idee van wat mogelijk is uit te breiden, allen behalve wijzelf voor het grootste deel levens leiden die wij, als mensen, voor onmogelijk houden om te vervullen.
Lees meer:
